woensdag 5 april 2017

Sessie: Wat betekent het gepersonaliseerde vo-onderwijs voor het mbo?

In de laatste ronde vandaag nam ik deel aan een sessie die vooral ging over het in gang zetten van een verandertraject om gepersonaliseerd leren vorm te geven binnen de diverse vmbo scholen van het Wellantcollege. Marjon Kollau vertelde samen met haar collega over de weg die is ingeslagen om meer maatwerk te kunnen bieden ondetsteund door ict. Ik was vooral geinteresseerd in hoe je in zo'n traject het personeel mee krijgt. Daarvoor was een mooie metafoor gebruikt, die gebaseerd is op drie onderliggende theorieen:



- De adoptiecurve van Rogers









- De hype cycle van Gartner













- De kleurentheorie van De Caluwe (pdf)

Deze drie theorieën werden gecombineerd tot een visie waarbij de voorlopers in de organisatie vooral worden ingezet om experimenten uit te voeren of onderzoek te doen op het hoogste punt van de hype cycle, waarbij ze de "zwarte piste" afgaan en risico's durven nemen. Het gevaar in de hype cycle zit hem vooral in de put (trough of disillusionment) waarin je kan belanden als iets niet lijkt te werken. Het idee is dat de voorlopers (early adopters) daar wel doorheen komen om een innovatie toch tot een succes te maken en zij kunnen anderen hierin meenemen.

Bij het Wellantcollege worden docenten als i-coaches ingezet om met nieuwe ict-tools te experimenteren en zogenaamde innovators (ook docenten) gaan meer op het onderwijskundige vlak op onderzoek uit en beide proberen hierin hun collega's mee te nemen. Andere collega's, die wat minder voorop willen lopen gaan de "blauwe piste" of de "rode piste" verkennen, die een stukje verderop in de hype cycle zijn. Op basis van een 0-meting wordt de "kleur" van de medewerker bepaald en training wordt aangepast aan de behoefte van de medewerker.

De experimenten die worden opgezet zorgen voor nieuwe inzichten op allerlei gebieden (roostering, ondersteuning, gebruik van ruimtes), waarna gekeken wordt hoe de organisatie de verandering beter kan ondersteunen. Hierbij speelt ook het management natuurlijk een rol. Wat de presentatoren verder nog opmerkten over een dergelijk traject is dat het loslaten van de traditionele rol van docent en de verantwoordelijkheid bij de student leggen het lastigste is voor de docent. Ook teamleiders hadden een apart traject met bijeenkomsten, waarbij ze ook moeten leren loslaten.

De verbinding van de drie theorieën vond ik een interessante vondst die een krachtige metafoor oplevert waarbij je samen van een piste gaat, risico's durft te nemen en daar in ieder geval veel van kan leren..

Geen opmerkingen:

Een reactie posten